Is het een ultrakort verhaal of een gedichtje? Het is een verdichtje.
Als ze zich gelukkig voelde kon het gebeuren dat ze met haar handpalmen naar boven liep. Armen en vingers gespreid zodat ze het moment nog beter kon vangen.
Veel vaker liep ze met gebalde vuisten over straat, kramp in haar witte knokkels.
Let op de lachers Pas op de roepers Wacht op de dansers Luister de joelers
Waak bij de winnaars Sta bij de zingers Eenzaamheid zit veel vaker van binnen.
Nee dank je het is veel te heet voor alcohol, jokte ze glimlachend tegen haar schoonmoeder.
Ze wist niet wat er in de fles zat maar in gedachten lurkte ze hem klakkeloos en in een teug leeg.
Ook iets uit te delen om onzichtbare eenzaamheid te herkennen en bespreekbaar te maken?Doe dat hier, dan plaats ik het op deze pagina.
De stille epidemie - Herken onzichtbare eenzaamheid